Vakio ny Sal. 6:3; Sal. 30:5; Sal. 49:14; Sal. 59:16; Sal. 92:2; Sal. 119:147; 2 Pet. 1:19 ary ny Apék. 22:16, Fotoana inona ao amin'ny tontolo andro no aseho an-tsary ho fotoan'ny fanavotan’Andriamanitra? Nahoana?
Aoamin'ny Salamo, ny marainano fotoanaiandrasana ny fanavotan’Andriamanitra. Maneho ny fahasoavan’Andriamanitra ny maraina, izay mamarana ny alina lava isian'ny fahakiviana sy ny fahoriana (Sal. 130:5,6). Ao amin’ny Sal. 143, ny fanafahan'Andriamanitra no hampitsimbadika ny haizin’ny fahafatesana ankehitriny (Sal. 143:3) ho fahazavan'ny maraim-baovao (Sal. 143:8), ary ny fitoerana any am- pasana (Sal. 143:7) ho fitoerana amin'ny “tany marina” (Sal. 143:10).
Vakio ny Mar. 16:1-8. Inong no nitranga tamin'ny maraina izay resahina eto, ary nahoana izany no manan-danja tokoa ho antsika?
Ny marainan’ny fitsanganan'i JesOsy Kristy tamin'ny maty no nanokatra ny lalana ho an’ny maraina mandrakizain’ny famonjen’Andriamanitra ho an‘ireo rehetra mino ny Anarany. Niaina ny fanandraman'ny herin'ny teny fikasana ao amin’ny Sal. 30:5 “amin‘ny hariva dia misy fitomaniana tonga hivahiny miloaka alina; Fa nony maraina kosa dia misy fihobiana” ireo mpianatr’i Jessy rehefa nihaona tamin’ilay Tompony izay natsangana tamin'ny maty. Noho ny fahasoavan’Andriamanitra sy ny fitiavany tsy misy fepetra ihany no hahatonga ny fitomaniantsika hiova ho fifaliana (Sal. 30:5,7).
Araka ny anehoan'ny kintana fitarika andro ny fiposahan'ny andro vaovao no anambaran’ny finoana ny fisian’ny fiainana mandrakizay a0 am-pon'ny zanak'Andriamanitra (2 Pet. 1:19). Antsoina hoe Kintana mamirapitra fitarika andro i Jessy (Apok. 22:16), llay andrasantsika fatratra mba hanorina ny Fanjakany izay tsy hahitana alina sy faharatsiana ary fahafatesana intsony (Ap6k. 21:1-8, 25). Izany no andrasantsika mihoatra noho ny zavatra hafa rehetra, rehefa miresaka momba ny fiandrasana an’i Jehévah isika; ary azo antoka fa mendrika ny handrasana tokoa izany.
“Teo ambonin'ny fasan'i Josefa, nisokatra no nanambaran'i Kristy tamim- pandresena hoe: ‘Izaho no fananganana ny maty sy fiainana (...) Izay Andriamanitra ihany no afaka hanao izany teny izany. Ny manana aina rehetra dia velona noho ny sitrapo sy ny herin’Andriamanitra. Mandray ny ain’Andriamanitra izy ary miankina amin‘izany. Hatramin‘ny serafima ambony indrindra ka hatramin'ny manana aina ambany indrindra, dia samy fenoina avy amin’llay Loharanon’aina avokoa. llay Iray amin’Andriamanitra ihany no afaka hiteny hoe: ‘Manana fahefana hanolotra ny aiko, ary manana fahefana haka azy indray Aho.’ Teo amin'ny maha-Andriamanitra Azy (Kristy dia nanana ny hery hanapahana ny fatoran’ny fahafatesana.” - IFM, t. 844, ed. 1983.
Voalaza fa voarakitra ao amin'ny selantsika hatramin'ny nahaterahantsika fahafatesana. Na marina aza izany, farafahakeliny ho antsika voary lavo, inona no ampanantenain’ny fitsanganan’i Jesésy tamin'ny maty antsika momba ny maha voafetran’ny fotoana ny fahafatesana? Ahoana no tsy okony hanadinoantsika fa voafetra ihany ny fahafatesana ho antsika?