Tsy hoe Andriamanitra ihany no nitohy nanome ny fitiavany maimaim-poana tamin’ny Israelita, fa manohy manome izany antsika koa Izy, na dia mpanota aza isika. Tsy ilain’Andriamanitra ny olona, fa amin’ny fitiavany dia nanapa-kevitra ny hamorona izao tontolo izao sy hizara ny fitiavany.
Vakio ny Apok. 4:11 sy ny Sal. 33:6. Inona no asehon’ireo andininy ireo momba ny fahaizana sy ny fahalalahan’Andriamanitra eo amin’ny famoronana?
Naneho ny fitiavany Andriamanitra tamin’ny famoronana izao tontolo izao sy ny fikojakojana ny olombelona taorian’ny fahalavoana. Na dia tsy mendrika ny fiainana sy ny fitiavany aza i Adama sy Eva, dia nitohy nitandrina azy ireo tamin’ny famindram-pony sy ny fahasoavany Andriamanitra.
Vakio ny Jaona 17:24. Inona no asehon’io andininy io momba ny fitiavan’Andriamanitra talohan’ny namoronany izao tontolo izao?
Tsy nila zavaboary ho zavatra hoentin’ny fitiavany Andriamanitra. Saingy, araka ny toetrany feno fitiavana, dia nisafidy ny hamorona izao tontolo izao Izy ary niditra tamin’ny fifandraisana fitiavana amin’ny zavaboary.
Tsy hoe namorona izao tontolo izao maimaim-poana fotsiny Andriamanitra ho fanehoana ny fitiavany mahery, fa mbola manohy manome ny fitiavany maimaim-poana ihany koa Izy, na dia taorian’ny fahalavoana tao Edena aza, ary na dia isika samy manota aza.
Rehefa avy lavo tao Edena, tsy nanan-jo hanohy hiaina sy handray ny fitiavan’Andriamanitra intsony i Adama sy Eva. Saingy Andriamanitra, izay manohana “ny zavatra rehetra amin’ny tenin’ny heriny” (Heb. 1:3, NKJV), dia nitsangana tamin’ny fitiavana lehibe, ny famindram-po, ary ny fahasoavana mba hihazona ny fiainan’izy ireo ary nanao lalana iray hampihavana ny olombelona hiverina Aminy amin’ny fitiavana. Ary tafiditra ao anatin’izany ny fanavotana antsika koa.
Inona no ambaran’ny zava-misy fa manohy manome ny fitiavany eto amin’izao tontolo izao Andriamanitra, na dia eo aza ny fahalavoana sy ny ratsy misy? Ahoana no tokony hitarika antsika hankasitraka sy hitia Azy noho izany?